Wanneer je blogt over een hobby, beland je al snel achter de schermen. Alles wat ik met jullie deel, werpt met andere woorden een blik op mijn eigen leven. Zo ben ik onlangs moeder geworden van een wolk van een baby. Een gebeurtenis, hoe cliché het ook klinkt, die het leven volledig verandert. Het duwtje in de rug of schopje in de buik, nodig om dromen in daden om te zetten. Alles wat ik nu doe, is uit liefde voor ons zoontje Damine. Niet toevallig betekent zijn naam ‘liefde’, als herinnering dat je een passie in het leven moet volgen. Anders wordt het leven maar een sleur.
Mijn creativiteit en moed om hiermee aan de slag te gaan, vloeide dus voort uit liefde. Al moet ik eerlijk toegeven dat die creativiteit nu even op een laag pitje staat. Tussen de voedingen, pampers en het in slaap wiegen, blijft er nu eenmaal weinig tijd over. Tijdens de zwangerschap was ik dan weer vooral gefocust op de voorbereidingen, zoals het kiezen van meubeltjes voor de kinderkamer.
Hoewel ik een voorstandster ben van tweedehands (zeker wat betreft meubels), kozen we voor de baby eerder nieuwe stukken. Het was gewoon gemakkelijker, een soort “zwangerschaps-gemakzucht”! Een zoektocht naar oude meubels kan immers ontzettend tijdrovend zijn. De juiste tweedehands of antieke items kom je nu eenmaal toevallig tegen. Daarnaast vertrek je vanuit een open mindset; “Wat kan ik allemaal tegenkomen” is de juiste ingesteldheid en niet “dit of dat heb ik nodig en ga ik nu kopen”. En zo vonden we dan toch nog een mooie houten kast op de antiekmarkt te Tongeren. Ik zag er meteen de ideale kinderkleerkast in. Eenmaal opgeknapt en omgetoverd, werd ik alleen maar nog meer verliefd op Damine’s kleerkast.
Vooral de details die je niet bij een nieuwe kast aantreft, zijn uniek.
Zoals de kleine houten sluiting, de grote schappen binnenin, maar ook de maat en vorm van de kast, als uiteraard zijn houtsoort. Op de deur zie je eveneens een slijtageplek van het houten slotje. Het is helemaal niet nodig om zulke plekken te herstellen. Ze horen gewoon bij de kast; Als littekens die wat vertellen over een vorig leven. De deur heeft bijvoorbeeld ook geen scharnieren maar wel smalle metalen plaatjes of speunen. Maar ook de gaatjes van de houtwormen (waarvoor we de kast uiteraard eerst hebben behandeld) zijn kenmerken van een antieke kast (Van Nieuwenhuizen, 1994).
Antieke kastjes zijn op dit moment trouwens ook helemaal in de mode om doopsuiker te etaleren. Toevallig had mijn moeder thuis nog enkele oude poppenkastjes staan. Waardoor de doopsuiker dat extra vleugje nostalgie meekreeg. Met het witte kastje heb ik als kind namelijk nog zelf gespeeld.
Persoonlijk vond ik mijn doopsuiker zeer mooi door de kastjes. De witte is een kleerkast met de klassieke doopsuiker en de bruine een keukenkast gevuld met honingpotjes. Zulke kastjes kunnen ook gebruikt worden als kruidenrek in een keuken. Ik verzamel toevallig oude porseleinen kruidenpotjes, dus misschien een idee voor een volgend project.
Projecten in overvloed in de wachtrij. Net zoals deze klassieke kinderstoel die we in een kringloopwinkel tegenkwamen. Ik weet alleen nog niet hoe ik deze onder handen zal nemen. De stoel is zeker nog in goede staat. De vorige eigenaars gaven hem een mooi wit kleurtje met lak verf. Zou ik hem gewoon zo gebruiken of er nog een eigen toets aan geven? Aangezien de baby voorlopig nog borstvoeding krijgt, heb ik nog wel even tijd om hierover na te denken.
Gebruikte bron: Hans Karel van Nieuwenhuizen (1994). Antiek herkennen. Meubelen. Utrecht: Kosmos Uitgevers.