What’s in a name?

Een naam bedenken voor deze blog was als eeuwige twijfelaarster niet zo simpel. Eenmaal ‘La Cuccagna’ te binnen schoot, voelden het wel meteen goed. Ondanks experts aanraden een naam te kiezen met een directe link naar het onderwerp van jouw blog. Maar gaat het werkelijk om de naam en niet om de betekenis?

What’s in a name? That which we call a rose by any other name would smell as sweet.

William Shakespeare (Romeo & Juliet)

Wat heeft luilekkerland dan met mijn passie voor tweedehands en in het bijzonder vintage te maken? Er is zeker een verband tussen de naam ‘La Cuccagna’ en het onderwerp, al schuilt er eerder een persoonlijke betekenis achter.

La Cuccagna betekent in het Italiaans zoveel als luilekkerland; Denk bijvoorbeeld aan het beroemde verhaal van Pinocchio.

Voor iedereen kan de persoonlijke invulling van luilekkerland uiteraard verschillen; een zonnige maar actieve vakantie, een dagje letterlijk niets doen zonder verplichtingen, of simpelweg doen wat je gelukkig maakt. Vroeger na een examenperiode zorgde mijn mama bijvoorbeeld altijd voor een stressvrije periode. Dan kwam ik thuis en zei ze letterlijk:”En laat la cuccagna nu maar beginnen!”. Gedaan met studeren en presteren, en tijd maken om terug op je positieven te komen. Iets wat ik echt nodig had na een heftige periode als examens. En nu met ouder worden ook met andere momenten die veel energie opeisen.

Eenmaal zelf moeder geworden, lachte mama dat er geen tijd meer zou zijn voor la cuccagna. Gelijk had ze! Met kleine kinderen ben je altijd in de weer en tijd lijkt aan je voorbij te vliegen. Daarnaast moet ik toegegeven dat ik helemaal niet goed tegen stress kan. Ik zou wel willen en doe daarvoor al het mogelijke, maar mijn lichaam werkt letterlijk tegen. Als twintiger kreeg ik de diagnose van Lupus of SLE (systemische lupus erythematodes), een auto-immuunziekte die bij mij persoonlijk voor vreselijke pijnen en ongemakken zorgt. Stress is een grote trigger voor een opstoot en probeer ik dus zo goed mogelijk te vermijden. Daarom besloot ik als jonge moeder er bewust voor om niet langer te gaan werken. Simpelweg om mezelf te beschermen tegen onnodige stressmomenten. Op tijd buiten geraken met kleine kinderen, zorgen dat ze niets te kort komen, de uitputting door de verwachtingen dat alles te combineren valt, … Neen dankjewel, voorlopig niet voor mij omdat ik mezelf ken en er met mijn lupus geen evenwicht in kan vinden. Als ik iets doe, wil ik het goed doen en de combinatie van de twee zou dan veel te veel energie opeisen. Wat ik de laatste tien jaar heb geleerd, is dat het belangrijk is om je eigen grenzen te kennen en daar niet voor anderen onnodig over te gaan! Maar om dan zo maar te beslissen thuis te blijven en mij enkel in het moederschap te smijten, viel daarom niet gemakkelijk. Ik heb gestudeerd, had dromen en verwachtingen en dan plots dat gevoel dat ze jou ontglippen.

Gelukkig werd al snel duidelijk dat ik geen carrière nodig heb om die voldoening te vinden! Moeder worden hoorde immers gewoon bij mijn droom en brengt meer vreugde dan een job mij ooit zou opleveren. Daarnaast is er meer ruimte voor zelfontplooiing, het benutten van jouw talenten op een vrije manier, en de kans om jouw persoonlijke la cuccagna te ontdekken.

Beweer ik nu dat vrouwen terug beter thuis blijven? Helemaal niet! Ik ben de eerste die vrouwen zal toejuichen in hun keuze voor een carrière. Is dat nu op de arbeidsmarkt of in zelfontplooiing. Tegenwoordig hebben wij als vrouwen hierin de vrijheid om te kiezen. Maar toch is deze vrijheid min of meer beperkt. Zelf heb ik de vrijheid om thuis te blijven omdat wij als gezin erin slagen rond te komen met één inkomen. Natuurlijk besef ik dat niet iedereen die vrijheid heeft of dat zelfs als “vrijheid” gelijkstelt. Zeker een onderwerp voor een nieuwe blog; De feministische kijk op de vrije keuze om als vrouw thuis te blijven terwijl er meer en meer van ons verwacht wordt mee te draaien in de economie. In mijn persoonlijk geval voelt het wel als een vrijheid en heb ik de situatie aangegrepen om mij verder te ontplooien in mijn interesses en talenten. Hieruit is mijn blog La Cuccagna gegroeid en probeer ik mijn passie voor vintage en upcycling van tweedehands een meerwaarde te geven. Voorlopig heb ik niet de behoefte om van deze passie te kunnen overleven. Omdat ik het geluk heb niets te kort te komen en tevreden kan zijn met minder luxe. Op dit moment ben ik tevreden dat ik in mijn passie mijn persoonlijke la cuccugna heb ontdekt. Dat berust niet op winstbejag, maar in zelfontplooiing en hierin rust vinden.